نیرنگ می زنی به همه با خدا چرا پا می نهی به خلوت ایمان ما چرا
این لحظه ها یکیست پس ایدل چه میکنی این دم جدا تفکر و فردا جدا چرا
سلطان روزگاری و با فکر در همت گشتی بجای اهل کرامت گدا...
الهی با بهشت چه سازم و با حور چه بازم ،مرا دیده ای ده که از هر نظری ،بهشتی سازم .
الهی گل بهشت در چشم عارفان خار است و جویندۀ تو را...
عشق آمد هنگامه در این خانه برانگیخت
آتشکده ها زین دل ویرانه برانگیخت
ع...
آنان که طلبکار خدائید ,خدائید حاجت به طلب نیست شمائید ,شمائید
چیزی که نکردید گم از بهر چه جوئید کس غیر شما نیست کجائید ,کجائید
در خا...
چیزی که نکردید گم از بهر چه جوئید کس غیر شما نیست کجائید ,کجائید
در خا...
می نویسم قصه هابیل بی قابیل را
تا بگویم راز مرگ و گور و خاک و بیل را
تا نفس آمد ,کشیدم خویش را تا پای دوست
زنده کردم بار دیگر ,قصه آشیل را
نیست موسا...
تا بگویم راز مرگ و گور و خاک و بیل را
تا نفس آمد ,کشیدم خویش را تا پای دوست
زنده کردم بار دیگر ,قصه آشیل را
نیست موسا...
پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکیست
حرم دیر یکی ,سبحه و پیمانه یکیست
اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته نظریست
گر نظر پاک کنی ,کعبه و بتخانه یکیست
اینهمه قصه زغوغای گرفتاران است
ورنه از روز ازلادامه مطلب
حرم دیر یکی ,سبحه و پیمانه یکیست
اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته نظریست
گر نظر پاک کنی ,کعبه و بتخانه یکیست
اینهمه قصه زغوغای گرفتاران است
ورنه از روز ازلادامه مطلب
خوشا آنکس که می گیرد چو جان ,شبها در آغوشت
به مستی می ستاند کام دل را ,از لب نوشت
ببوی آنکه چون گل ,آردت بیرون ز پیراهن
ز شور عشق می خواند,بسی افسانه در گوشت
به مستی می ستاند کام دل را ,از لب نوشت
ببوی آنکه چون گل ,آردت بیرون ز پیراهن
ز شور عشق می خواند,بسی افسانه در گوشت
چون نور که از مهر ,جدا هست و جدا نیست
عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست
ما پرتو حقیم و نه اوئیم و هم اوئیم
چون نور که از مهر ,جدا هست و جدا نیست
هر جا نگری ,جلوه گر شاهد غیبی است
او را نتوان گفت ,...
عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست
ما پرتو حقیم و نه اوئیم و هم اوئیم
چون نور که از مهر ,جدا هست و جدا نیست
هر جا نگری ,جلوه گر شاهد غیبی است
او را نتوان گفت ,...
بازی زلف تو امشب بسر شانه زچیست
خانه بر هم زدن این دل دیوانه ز چیست
گر نه آشفتگی این دل مسکین طلبی
الفت زلف پریشان تو با شانه زچیست
هر کسی از لب لعلت سخنی می گوید
چون ندیدست کسی این همه افسانه زچیست
حالت سوخته را سوخته دل داند و بس
خانه بر هم زدن این دل دیوانه ز چیست
گر نه آشفتگی این دل مسکین طلبی
الفت زلف پریشان تو با شانه زچیست
هر کسی از لب لعلت سخنی می گوید
چون ندیدست کسی این همه افسانه زچیست
حالت سوخته را سوخته دل داند و بس
دلم بگرمی خورشید صبح شهر شماست
قسم به خان کرامت ,که این دلم دریاست
اگر چه نو سفرم ,کوچ را بشارت باد
دلیل گمشدگان ,خضر ره با ماست
بگیر دامن امروز را که می گذرد
کسی نبوده بگو...
قسم به خان کرامت ,که این دلم دریاست
اگر چه نو سفرم ,کوچ را بشارت باد
دلیل گمشدگان ,خضر ره با ماست
بگیر دامن امروز را که می گذرد
کسی نبوده بگو...
کتاب را نگشودم مگر به حضرت دوست
که هر چه واژه سبز است نام نامی اوست
به پشت سر منگر گر خدای را خواهی
نظر به آینه کن ,هر چه هست رو در روست
مگر خدای زلیخا رسد به فریادش
به یوسفی که اسیر اطاق تو در توست
اگر چه بد گهری...
که هر چه واژه سبز است نام نامی اوست
به پشت سر منگر گر خدای را خواهی
نظر به آینه کن ,هر چه هست رو در روست
مگر خدای زلیخا رسد به فریادش
به یوسفی که اسیر اطاق تو در توست
اگر چه بد گهری...
آسمان صاف و در طلیعه صبح کوکب نقره می زند سوسو
می کند تکدرخت وادی شب گل خورشید زینت گیسو
تیغ برّان رگزن خورشید عالم خفته را زند رگ خواب
قطره های بلور شبنم نور می کند دشت راز را سیراب
روی گلدستۀ چنار سحر گلنوایی ز بلبل شیداست
در نیایشگه سپ...
یار من هم قد و همسان من است
مونس من محرم حال من است
یار من بی من نمی نوشد شراب
چشم او بی من نمی آید به خواب
یار من اندیشه و رای من است
قوت تن پای پویای من است
یار در من ترکتازی می کند
با منش طفلانه بازی می کند
یار بی ان...
تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساج...
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساج...
الهی ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد ,ای اول بی بدایت و ای آخر بی نهایت
ای ظاهر بی صورت و ای باطن بی سیرت
ای حی بی ذلت و ای معطی بی فکرت ,ای بخشندۀ بی منت
ای دانندۀ رازها ، ای شنوندۀ آوازها
ای بینندۀ نمازها، ای پذیرندۀ نیازها<...
ای ظاهر بی صورت و ای باطن بی سیرت
ای حی بی ذلت و ای معطی بی فکرت ,ای بخشندۀ بی منت
ای دانندۀ رازها ، ای شنوندۀ آوازها
ای بینندۀ نمازها، ای پذیرندۀ نیازها<...
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی و بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی
از خاک آدم کنی و به او چندان احسان کنی، سعادتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را مهمان کنی. مجلسش روضۀ رضوان کنی ، و نان نخوردن گندم با...
از خاک آدم کنی و به او چندان احسان کنی، سعادتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را مهمان کنی. مجلسش روضۀ رضوان کنی ، و نان نخوردن گندم با...
چون نور که از مهر جدا هست و جدا نیست
عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست
ما پرتو حقیم ونه اوئیم و هم اوئیم
چون نور که از مهر جدا هست و جدا نیست
هر جا نگری جلوه گه شاهد غیبی است
او را نتوان گفت کجا هست و کجا نیست
در آینه بینید اگر صورت خود ر...
عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست
ما پرتو حقیم ونه اوئیم و هم اوئیم
چون نور که از مهر جدا هست و جدا نیست
هر جا نگری جلوه گه شاهد غیبی است
او را نتوان گفت کجا هست و کجا نیست
در آینه بینید اگر صورت خود ر...
هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند
دلتان به چرخ پرد چو بدن گران نماند
دل و جان به آب حکمت،زغبارها بشوئید
هله ،تا دو چشم حسرت سوی خاکدان نماند
نه که هرکه در جهان است نه که عشق جان آن است
جز عشق ...
دلتان به چرخ پرد چو بدن گران نماند
دل و جان به آب حکمت،زغبارها بشوئید
هله ،تا دو چشم حسرت سوی خاکدان نماند
نه که هرکه در جهان است نه که عشق جان آن است
جز عشق ...
رو سر بنه ببالین , تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
مائیم و موج سودا , شب تا بروز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تاتو ,هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
مائیم و آب دیده در کنج غم خزیده...
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
مائیم و موج سودا , شب تا بروز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تاتو ,هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
مائیم و آب دیده در کنج غم خزیده...
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
در روز وصال تو بقربان تو کردم
خون بود شرابی که زمینای تو خوردم
غم بود نشاطی که به دوران تو کردم
آهیست کز آتشکده سینه بر آمد
هر شمع که روشن به شبستان تو کردم
اشکیست که ابر مژه ب...
در روز وصال تو بقربان تو کردم
خون بود شرابی که زمینای تو خوردم
غم بود نشاطی که به دوران تو کردم
آهیست کز آتشکده سینه بر آمد
هر شمع که روشن به شبستان تو کردم
اشکیست که ابر مژه ب...
امشب ترا بخوبی نسبت بماه کردم
تو خوبتر زماهی من اشتباه کردم
دوشینه پیش رویت آئینه را نهادم
روز سفید خود را آخر سیاه کردم
هر صبح یاد رویت تا شامگه نمودم
هر شام فکر مویت تا صبحگاه کردم
تو آنچه دوش کردی از نوک غمزه کردی
تو خوبتر زماهی من اشتباه کردم
دوشینه پیش رویت آئینه را نهادم
روز سفید خود را آخر سیاه کردم
هر صبح یاد رویت تا شامگه نمودم
هر شام فکر مویت تا صبحگاه کردم
تو آنچه دوش کردی از نوک غمزه کردی
ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند
نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد
با مسک...
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند
نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد
با مسک...
خیال انگیز و جان پرور چو بوی گل سراپایی
نداری غیر ازین عیبی که میدانی که زیبایی
من از دلبستگی های تو با آیینه دانستم
که بر دیدار طاقت سوز خود عاشق تر از مایی
بشمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس افروز...
نداری غیر ازین عیبی که میدانی که زیبایی
من از دلبستگی های تو با آیینه دانستم
که بر دیدار طاقت سوز خود عاشق تر از مایی
بشمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس افروز...
شب این سر گیسوی ندارد که تو داری
آغوش گل این بوی ندارد که تو داری
نرگس که فریبد دل صاحبنظران را
این چشم سخنگوی ندارد که تو داری
نیلوفر سیراب که افشانده سر زلف
این خرمن گیسوی ندارد که تو داری
پروانه که هر دم ز گلی بوسه رباید
این طبع...
آغوش گل این بوی ندارد که تو داری
نرگس که فریبد دل صاحبنظران را
این چشم سخنگوی ندارد که تو داری
نیلوفر سیراب که افشانده سر زلف
این خرمن گیسوی ندارد که تو داری
پروانه که هر دم ز گلی بوسه رباید
این طبع...
